سکوت یک زمزمه...
سکوت یک زمزمه...

سکوت یک زمزمه...

عصبانیت که کش بیاد به چی تبدیل میشه؟

   تا حالا به این دقت کردین اگه یه مدت طولانی از دست یه نفر عصبانی باشین چی میشه؟ هیچ وقت دوست ندارم طولانی‌مدت از دست کسی عصبانی باشم. وقتی از کسی عصبانیم باعث میشه مدام درموردش غر بزنم. حرفای بی‌خود بزنم و درنتیجه عصبانیتم بیشتر کش بیاد.

   هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم که بخشیدن آدما این‌قدر بتونه سخت باشه. می‌دونستم همیشه آدمایی تو زندگیم هستن که نمی‌تونم تا آخر عمرم ببخشمشون ولی این یه نکته حائز اهمیته که این آدما تاثیری تو زندگیم گذاشتن که تا آخر عمر حسش خواهم‌کرد، ولی وقتی نمی‌تونم کسیُ که چنین اهمیتی نداشته و چنین تاثیری نذاشته ببخشم شبیه یه جور لجبازی مسخره به نظر می‌رسه. بخشیدن آدما ربطی به لحظه با شکوه عذرخواهیشون نداره. اگه ما تصمیم گرفته‌باشیم که کسیُ ببخشیم منتظر ظهور اون لحظه نمی‌مونیم. قبل از این که موجود مغرور و مسخره‌ای که ناراحت یا عصبانیمون کرده با خودش کنار بیاد که آیا ادای این فریضه واجب عذرخواهی لازم هست یا نه، شما بخشیدینش. بخشیدن آدما صرفا نوعی از ارزش‌گذاری به خودتونه. به وضوح یادم هست که "وین دایر" تو کتاب "خودمقدس شما" میگه که: شما از تمام چیزهایی که آزارتون می‌دن قوی‌ترین، فقط باید به خودتون اثباتش کنین.

   وقتی تصمیم می‌گیرین کسیُ ببخشین به خودتون اثبات می‌کنین شما از اون قوی‌تر هستین و اجازه نمی‌دین که شما رو بیشتر از این اذیت کنه. من هم تصمیم گرفتم که ببخشمش ولی باید با خودم روراست باشم. این state فقط در حد یه تصمیمه و من به واقع نمی‌تونم ببخشمش چون هنوز داره اذیتم می‌کنه، ولی بیایم خوش‌بین باشیم و بهش به چشم یه قدم موثر نگاه کنیم. بالاخره یه روزی می‌رسه که من به این توانایی دست پیدا می‌کنم :))

نکته حائز اهمیت از تمام حرفام اینه که حتی اگه بخشیده‌باشین یا نه دلیل نمیشه منتظر لحظه باشکوه عذرخواهیش نمونین. عذرخواهی حق متقابل شما و کسیه که اذیتتون کرده و اگه شما حقشُ بهش ندین بهش ظلم کردین. حتی اگه بخشیدینش جوری رفتار کنین که بفهمه باید ازتون عذرخواهی کنه. اول به خاطر خودش بعد به خاطر شما...



پی‌نوشت: کتاب "خود مقدس شما"ام که دست دوستی جا موند همیشه بیشتر از چیزی که فکرشُ می‌کردم اذیتم می‌کرد. راستش جا موندنش دست اون دوست به خیال خودم انتقامی بود که از اون یارو گرفتم ولی خیلی بیشتر از این که تونسته‌باشه اونُ اذیت کنه منُ آزار داده. انتقام نگیرین. چیزی درست نمیشه. سروتهش باید آدم‌ها رو حتی اگه لیاقتشُ ندارن ببخشین...

نظرات 2 + ارسال نظر

از کسی طولانی عصبانی باشی و بمونی علاقت بهش کم میشه

راستش داستان علاقه نیست...
مسئله تنفره...
دلم نمی‌خواد به چنین مرزی برسه...
باید قدرت‌مندتر از این باشم که طولانی مدت از دست کسی عصبانی باشم...

ثنا 1396,09,30 ساعت 02:49 ب.ظ http://mashang-malang.blogsky.com

بخشیدن واقعا ساده نیست .. ولی میشه سادش کرد ُ ازش رد شد .
اینکه خودت تنهایی با خودت به توافق برسی که زخمای قلبتو فقط برای خاطر خودت التیام ببخشی.

آره عزیزم...
فقط یه توافق بین خودت و خودته...
آسون نیست ولی شدنیه...

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد